samostudio

تحقیقات انجام یافته در مورد باغهای تاریخی به طور عمده شامل نحوه شکل گیری، نوع عناصر به کار‌ رفته و نحوه چیدمان و ساختار فضایی آنها است در حالیکه، این مقاله قصد دارد تا علاوه بر موارد فوق به تأثیرگذاری عناصر و اجزاء و کالبد بر کاربر نیز بپردازد ساخت مایه های دست بشر به منظور برآورده کردن نیازهای مادی و معنوی وی بوده و طراح و سازنده با اشراف براین موضوع دست به خلق فضایی میزده تا بتواند نیازهای فطری انسان، به مانند دستیابی به آرامش، را برآورده سازد. در این میان، باغسازی شرقی باغ را فضایی مقدس میداند و نه صرفاً زیبا و در این رهگذار به مفاهیم بینشی در طراحی خود توجه میکند. این مقاله بر آن است تا دو نمونه از باغهای ایرانی و ژاپنی، با سابقه ای کهن و تکامل یافته طی قرون متمادی را به گونهای تطبیقی همراه با نتیجه گیری منطقی به مقایسه بنشیند و با بیان اشتراکات و افتراقات آنها، شیوههای متفاوت طراحی جهت خلق مفهوم واحد را در انطباق با شرایط محیطی و فرهنگی متنوع به مکاشفه بپردازد. نتایج حاکی از آن است که مؤثرترین راه حصول آرامش در فضا از ترجمان کالبدی اعتقادات مذهبی مردمان حاصل شده اگرچه در فرهنگها و اقلیمهای گوناگون به گونهای متفاوت نمود یافته است

ساختمان ها بخش اساسی از تجربه بشر هستند. ما زندگی می‌کنیم، کار می‌کنیم، خرید می‌کنیم، یاد می‌گیریم، عبادت می‌کنیم، به دنبال مراقبت هستیم و اوقات فراغت خود را در داخل این ساختارها می‌گذرانیم - و آنها را بر اساس میزان تأثیرگذاری آنها در خدمت اهداف خاص خود ارزیابی می‌کنیم. در هر مورد، طراحی ساختمان های مدرن کار صنعتگران ضروری است: معماران.

معماری، هنر و تکنیک طراحی و ساخت، که از مهارت های مرتبط با ساخت متمایز می شود. عمل معماری برای برآوردن الزامات عملی و بیانی به کار گرفته می شود و در نتیجه هم در خدمت اهداف مفید و هم زیبایی شناختی است. اگرچه ممکن است این دو انتها از هم متمایز شوند، اما نمی توان آنها را از هم جدا کرد و وزن نسبی داده شده به هر یک می تواند بسیار متفاوت باشد. از آنجایی که هر جامعه ـ ساکن یا عشایری ـ رابطه فضایی با جهان طبیعی و سایر جوامع دارد، ساختارهایی که تولید می کنند، چیزهای زیادی را در مورد محیط (از جمله آب و هوا و آب و هوا)، تاریخ، مراسم، و حساسیت هنری و همچنین جنبه های بسیاری آشکار می کند. از زندگی روزمره

خانه ویلایی شرودر

شهرت و سابقه هنری گریت ریتولد به عنوان یکی از هنرمندان آوانگارد قرن بیستم از یکسو و نوآوری او در خلق کمپوزیسیونی از رنگ ها و سطوح خالص در نما,طراحی پلانی انعطاف پذیر و جزییات دکوراسیون داخلی از سوی دیگر,موجب شده اند تا از «خانه ویلایی شرودر-ریتولد» بیشتر به عنوان اثر هنری یاد شود تا خانه, اثری که تمامی مورخان در کتب تاریخ هنر مدرن به آن اشاره داشته اند و امروزه نیز این خانه کوچک رنگی و شفاف در قالب جعبه ایی از صفحه و خط همانند اسباب بازی کودکان مخاطبینش را عمیقا تحت تاثیر قرار می دهد.

ریتولد عضو گروه «دواستیل» - نقاشان پیشگام و طراحانی که پس از جنگ جهانی اول در هلند فعالیت می کردند, بود.در این گروه اعضای برجسته ایی چون «پیت موندریان» و «دوسبرگ» نیز فعالیت داشتند که از این میان تاثیر تئوری های موندریان بر آثار اولیه ریتولد کاملا مشهود است. ریتولد با روحیه ایی واقع گرایانه به طور کامل با تئوری های این گروه موافق نبود و در واقع به ساخت ماکت و مدل بیش از طراحی دو بعدی اعتقاد داشت . وی که در اصل طراح مبلمان بود تعداد اندکی مغازه و فضا های داخلی خانه های آپارتمانی نیزطراحی کرده بود, «خانه ویلایی شرودر » را می توان اولین ساختمان کامل او و به منزله ورود او به عرصه معماری برشمرد. این خانه آن طور که از یادداشت های منتقدان می توان یافت روش جدیدی از زندگی را عرضه کرده ,ساختار های زندگی سنتی گذشته را مردود و خانه را به مثابه مکانی جهت شکل گرفتن برخورد های خانوادگی -اجتماعی معرفی می کند.این ویژگی خواسته کارفرمای پروژه خانم «تروس شرودر» بود که پس از مرگ همسرش در پی از سر گرفتن زندگی ایی تازه ایی با فرزندانش در خانه ایی مدرن بود.او ریتولد را اولین بار ضمن تحویل گرفتن یه صندلی راحتی که به وی سفارش داده بود ملاقات کرد و این ملاقات آغاز رابطه ایی بود که تا مرگ آن دو به طول انجامید. این بنا در واقع ثمره هکاری تنگاتنگ تروس شرودر و گریت ریتولد که از انتخاب سایت آغاز شد,آن دو به طور جداگانه به جست و جوی زمین مناسب برای پروژه پرداختند اما در نهایت شگفتی از میان تعداد زیادی زمین هر دو یک سایت را برگزیدند . سایت زمین کوچکی بود که در نبش یک تقاطع و در انتهای ردیفی از خانه های مسکونی آجری سه طبقه قرار داشت

خانه ویلایی توگندهات

نام معمار: Ludwig Mies van der Rohe

موقعیت بنا: Brno-Czech Republic

در اواخر دهه سی میلادی , «میس وندر روهه» در اروپا در اوج دوران فعالیت حرفه ای خود بود.او به تازگی طراحی مجتمع مسکونی در کوی معروف «وایسنهوف» در اشتوتگارت را به پایان برده و مشغول کار بر روی پاویون مشهور آلمان جهت نمایشگاه بین المللی در بارسلونا بود.در سال 1927 « فریتیز تاگندات»,برای طراحی ویلای شخصی خود و همسرش در جمهوری چک به میس وندر روهه مراجعه نمود.سایت مورد نظر در کنار تپه ای با شیب ملایم و چشم اندازی فوق العاده بر فراز شهر قرار داشت.

میس وندر روهه در مورد پیدا کردن نیروی کار مناسب در آن منطقه که بتوانند خواسته های وی را برآورده سازند بسیار موردد بود ولی پس از سفر و بازدید از سایت نه تنها نگرانی اش مرتفع گردید بلکه موقعیت سایت به نظرش مناسب آمد. بدین ترتیب در دسامبر 1927 طراحی بنا آغاز و در پایان سال 1930 عملیات اجرای ساختمان به اتمام رسیده و خانه به کارفرما تحویل داده شد. خانه بر روی شیب تپه ساخته شده است و از دسترسی سواره در تراز بالای تپه تنها بخشی از بنا قابل مشاهده است.

ساختمان به دو حجم تقسیم می شود, یکی از آن ها شامل فضای خدماتی و گاراژ است, دیگری درب جلویی و ترازی که اتاق های خواب در آن قرار دارند را شامل می شود و در بین این دو قسمت فضای بازی طراحی شده است که به شهر دید دارد. پانل شیشه ای نیمه استوانه ای شکل که از جمله شاخصه های این بنا محسوب می شود در بیرون بنا ورودی را تعریف می کند و در داخل به واسطه شفافیتش راهرو و هال ورودی را روشن می سازد. انتهای راهرو و نحوه ی جانمایی اتاق ها از الگوی سنتی واضحی پیروی می کند که در آن اتاق ها رو به جنوب جانمایی شده و به تراسی رو به باغ دسترسی دارند. در پایین ترین سطح خانه فضایی به وسعت 700 متر مربع با ابعاد 15 در 24 طراحی شده است. مکان یابی و ابعاد پنجره ها به نحوی است که هیچ انقطاعی میان فضای درون و بیرون محسوس نبوده و بدین ترتیب حداکثر استفاده از دید و منظر پیرامون سایت ممکن گردیده است.